Liglere verilen aranın dönüş arifesinde liglerin bir an önce başlamasını isteyen taraf istisnasız Trabzonspor’du. Araya lider girilmiş ve sürecin iyi geçirildiği düşünülüyordu. Önce lige iyi bir giriş yapılacak, ardından kupa rövanşında finale çıkılacak ve arkaya alınan rüzgârla şampiyonluk yürüyüşü başlayacaktı.
Nitekim bu senaryo büyük ölçüde tuttu. Ligde Göztepe, ardından kupada Fenerbahçe mağlup edildi. Hem de bunlar kaptan Sosa yokken elde edildi. Taraftar Sosa dönse de kuvvetimize kuvvet katsak diye beklerken Fenerbahçe maçında Nwakaeme’yi sakatlığa kurban verdi. Yine de moraller fazla bozulmadan Alanyaspor maçına çevrildi gözler. Maça iyi bir giriş yaparak skoru buldu Trabzonspor fakat oyun kontrolünü elde tutamamak buna bağlı olarak hava sıcaklığı, kadro darlığı derken maçın son dakikalarına 2-1 önde girildi fakat son saniyelerde gol yenildi ve maç bu şartlarda 3 puandan fazla şey kazandıracakken Trabzonspor’un heybesine 1 puan ve fazlasıyla stres ekledi. Çünkü rakip Başakşehir’in 2 puan arkasına düşülmüş ve rakipte hiçbir stres belirtisi, kadro darlığı vb. negatif unsurlar yer almıyordu.
Her şeye rağmen Ankaragücü maçına odaklanmış bir camia vardı. Hatta taraftar grupları maç öncesi takım stada giderken kullanılan sahil yolunu meşalelerle donatarak uğurladı, adeta “Maçlar seyircisiz ama biz arkanızdayız, sizlere inanıyoruz.” mesajı verdi. Geriye sadece Ankaragücü’nü mağlup edip Galatasaray maçı öncesi güçlü şekilde daha 5 maç var demek kalıyordu. Maça da tıpkı Alanyaspor maçı gibi golle başlanıldı. Fakat buradan sonra takım vites düşüp oyunu rölantiye aldı. Kaleye gitmekte zorlanılıyor, pozisyon üretilemiyordu. İkinci yarı da tıpkı ilk yarının kopyası gibiydi. Sahada sanki şampiyonluğa oynayan bir takım değil de iddiası kalmamış bir orta sıra takımı vardı. Dakika 63’te de anlamsız bir penaltıdan da olsa gol yendi ve 1-1’e geldi skor. Son yarım saat ise tam bir sinir harbiydi. Bir yandan gol atamamak, diğer yandan oyunu değiştirici hamle yapamamak daha da stres arttıran unsurlardı.
Nitekim gol bulunamadı ve Alanyaspor maçından çok daha büyük bir yara alındı, belki de şampiyonluk başka bir bahara kaldı. Bunu düşündüren şey ise yaklaşık 96 dakika boyunca sahadaki kötü görüntüden başka bir şey değil. Trabzonspor lig sonuncusunu eze eze yenmesi gerekirken oynadığı rezalet oyun ile rakibine büyük bir avantajı kaptırdı. Başakşehir puan kaybeder mi etmez mi bilinmez ama dün sahadaki takım hiç de şampiyonluk inancı olan bir görüntüye sahip değildi. Sezon arasına şampiyonluk potasında girildiğinde yeterli ve doğru hamleleri yapamayan yönetim de maç sonu sahadaki oyunu izah edemeyen hoca da şapkasını önüne alıp düşünmeli. Zira şampiyonluk kaybedilmiş varsayarsak tüm sezonu telafi edebilecek bir kupa finali var hala.