4 yıl aradan sonra Avrupa Ligi’ne merhaba dedi Trabzonspor. Bu sezonki dokuzuncu maçına çıkan Ünal Karaman’ın öğrencileri halen sahaya konulan oyun bakımından geçen sezondan epey uzaklar. Önceki maçlarda oyun olmamasına rağmen seni sonuca bir şekilde götüren, ömrüne “Ömür” katan Abdülkadir’in ve Can Ekuban’ın olmayışı da derin yaralar açmış gibi görünüyor.

Getafe’ye de bir parantez açmak lazım. Kendi liglerine iyi başlayamasalar da mütevazı kadrosuyla gayet derli toplu, maçın başından sonuna kadar ne yaptığını bilen bir görüntü sergilediler. Bir anlık savunma zafiyetinden de altın değerindeki golü bulunca epey rahatladılar.

Plansız, ne oynadığı çözülemeyen Trabzonspor’da geçen sezon takımı sürükleyen taraftarın “Profesör”ü Nwakaeme de bir çare, formül bulamadı. Abdulkadir Parmak’ı formsuzluğu nedeniyle bu maçta kesen hoca yerine Doğan’ı koydu koymasına ama orta saha kurgusu problemli olunca bu hamle de taca çıktı. Sørloth tepeden tırnağa sönük kaldı, Avdijaj bir türlü odağını sahaya veremedi. Sosa’nın geçen sezonki maestroluğu yapamaması da takımı kilitledi desek yanlış konuşmuş olmayız sanırım. Kaptan’a da haksızlık etmemek gerek. Makine gibi işleyen o pas oyunundan ne Yusuf kaldı ne de Abdülkadir. Dolayısıyla kaptan da istediği oyunu oynatamıyor. Bu durum Sosa kadar Pereira’yı da kötü etkiliyor. Sakatlıklar için elden bir şey gelmez ama Yusuf’u satıp yerini dolduramamak tamamıyla planlama hatasıdır. O da yönetime yazar. 

Takımın üzerinde de bir ölü toprağı var. Bu ölü toprağını atıp bir şekilde içinde bulunduğu kısır döngüden kurtulmalı takım. İşin zor ama bu takıma geçen sezonki futbolu oynatabilecek adam da senden başkası değil. Silkelen, kendine gel ve bu takıma neler yapabileceğini hatırlat Karaboğa.